“ความผิดหวัง ความเจ็บปวด การถูกปฏิเสธ การถูกทำให้เสียใจ” ทั้งหมดนี้มีผลทำให้นุ่นเป็นนุ่นอย่างทุกวันนี้ นี่คือประโยคที่ นุ่น – ศิรพันธ์ วัฒนจินดา นักแสดงมากความสามารถฝีมือระดับมาสเตอร์พีชคนหนึ่งของวงการบันเทิงได้บอกกล่าวกับทาง Howe Magazine เราได้นั่งพูดคุยกันอัพเดทในหลายๆ เรื่องราวที่หลอมรวมจนกลายเป็น นุ่น ศิรพันธ์ ที่กลมกล่อมได้อย่างลงตัว
เมื่อได้ถามกลับไปว่าทำไมถึงมีแต่เรื่องเสียใจเสียความรู้สึก “นุ่นชอบชมตัวเองนะคะ แต่สำหรับนุ่นรู้สึกว่า การชมตัวเองหรือการถูกชมไม่ได้ทำให้นุ่นเติบโตขึ้น แต่กลับทำให้เราเหลิง อาจเป็นเหมือนการเยียวยาและจะยิ่งทำให้เราอยู่จุดเดิม แต่ทุกครั้งที่นุ่นถูกปฏิเสธ ถูกด่า ถูกว่า ตรงนี้จะยิ่งทำให้เรารู้ว่าตัวเราก็ไม่ได้เพอร์เฟค ทำให้เรายิ่งเห็นจุดบอดของตัวเอง การอ่านคอมเมนต์ การถูกว่าเป็นเหมือนยาขม เกลียดมากนะไม่ใช่ว่าชอบหรือรู้สึกดี แต่ทุกครั้งที่อ่านจะสะท้อนใจทุกครั้ง เสียใจทุกครั้ง แต่ก็ไม่ใช่การแก้ปัญหา ปัญหาคือเราเป็นอย่างนั้นจริงใช่ไหม แล้วแก้ได้ไหม ถ้าแก้ไม่ได้ก็แค่ยอมรับ นุ่นเลยบอกว่า การที่นุ่นเป็นนุ่นในทุกวันนี้ที่เข้าใจคนอื่นมากขึ้นเพราะว่า เราผ่านการถูกว่า ถูกอะไรแบบนี้มาเยอะ”
“สำหรับนุ่นในการเป็นนักแสดงตรงนี้ ช่วยให้นุ่นลดอีโก้ตัวเองลงหายไปเยอะมากๆ เพราะเวลาเป็นนักแสดงจะเหมือนการที่เราต้องเข้าใจตัวเองแล้วก็เข้าใจคนอื่น เข้าใจในที่นี้ไม่ใช่เข้าใจเหมือนเขียนกระดาษ เหมือนแบบเป็นคนเศร้าที่ลึกในระดับที่เราเห็นภาพความเศร้าของเขา เรารู้สึกถึงความเศร้า เราเห็นภาพจนเหมือนเราไปนั่งในเหตุการณ์นั้น เขาถูกทำอะไรแล้วรู้สึกเศร้าแบบในความรู้สึกร่างกายเขามันเศร้าปลายเท้าเย็นมือเย็นน้ำตาคลอ ยิ่งพอเรารู้สึกมันยิ่งเป็นเหมือนเรารู้สึกกับคนอื่นมากขึ้น ความเป็นตัวเราจะลดลง เป้นเรื่องที่อธิบายยากอยู่เหมือนกัน แต่เป็นสิ่งที่นุ่นสัมผัสได้ เมื่อก่อนนุ่นเป็นเด็กมีอีโก้คนหนึ่ง อ๊ะเราก็แน่ เราก็หนึ่งในตองอู ไม่ได้ไก่กา มีการศึกษาหาความรู้มา แต่พอเรายิ่งไปเข้าใจคนอื่นมากขึ้น เราจะรู้สึกว่าตัวเองเล็กนิดเดียว เล็กแบบเล็กนิดเดียวมากๆ แล้วการแสดงสำหรับนุ่นได้ทลายตรงที่เราพร้อมที่จะเข้าใจคนอื่น เวลาที่เราเข้าใจหรือเรารับรู้ความรู้สึกของเขาจะทำให้เราเป็นตัวละครที่ไม่ต้องพยายาม”
หลายคนตั้งเป้าหมายวางความสำเร็จของตัวเองไว้ชัดเจนแล้วสำหรับนุ่นมองความสำเร็จของตัวเองไว้อย่างไร “ต้องขอท้าวความนิดนึง นุ่นจะยึดสุภาษิตคำพังเพยอยู่ประโยคหนึ่ง “ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น” สิ่งนี้เป็นเหมือนหลักยึดตั้งแต่นุ่นเริ่มเรียน อยากสอบติดคณะดีต้องตั้งใจเรียน อยากได้เกรดดีต้องตั้งใจ เหมือนเราใส่ค่าความพยายามไปเท่าไรความสำเร็จก็จะมาพร้อมกับความพยายามที่เราใส่ไป จนอายุเท่านี้เรารู้สึกว่า ความสำเร็จของเราในวันนี้ คือความสำเร็จที่ได้รู้ว่า อะไรคือสิ่งที่เราทำได้ดี อะไรคือสิ่งที่เราทำไม่ได้ อะไรคือจุดแข็ง อะไรคือจุดอ่อน อะไรคือความเป็นเราจริงๆ นุ่นคิดว่าวันนี้ ความสำเร็จคือนุ่นเห็นตัวเอง รู้จักตัวเองมากพอ กล้าที่จะบอกปฏิเสธ นุ่นว่าการพูดปฏิเสธเป็นสิ่งที่ยาก เมื่อก่อนเราไม่กล้าพูด วันนี้นุ่นรู้ว่าตัวเองไม่เก่งเรื่องนี้ก็กล้าที่จะปฏิเสธสิ่งที่ตัวเองไม่ต้องการ สำหรับนุ่นนิยามความสำเร็จคือการรู้จักตัวเองและเคารพตัวเองและเคารพผู้อื่น เส้นมันบางมากระหว่างเคารพตัวเองมากๆ กับไม่เคารพคนอื่น ต้องมีสมดุลบางอย่างที่ทำให้เราอยู่ด้วยกันได้ เราในวันนี้รู้สึกว่า เราไม่ใช่ศูนย์กลางของจักรวาลไม่ต้องแคร์ใครเราทำไม่ได้ในโลกความเป็นจริง”
“นุ่นชอบชีวิตในช่วงอายุ 40 นิดๆ มากเหมือนเราค่อนข้างตกผลึกกับความต้องการของตัวเอง แล้วสิ่งที่เราเคยไขว่คว้าอยากไปให้ถึงเหมือนเราได้รู้ลิมิตตัวเองแล้วก็พอกับบางอย่าง ตอนนี้ไม่ได้อยากได้รับการยอมรับ หรือ อยากได้รางวัล เพราะเราในตอนเด็กเคยอยากได้ เคยอยากถูกยอมรับ แต่พอวันหนึ่งถูกยอมรับมากขึ้น เราดีใจ เราอิ่มเอม แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนเราได้ขนาดนั้น ชีวิตเราก็ต้องเดินต่อ แล้วเรายังอีกสิ่งอื่นๆ ที่ไม่ใช่เรื่องการแสดงมีอีกเยอะมาก ตอนนี้นุ่นไม่ได้อยากได้รับการยอมรับในทุกเรื่อง รู้ว่าในบางเรื่องห่วย รู้ว่าบางเรื่องเก่ง และก็ประคองชีวิตไปแบบนี้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่คาดหวังจากวันนี้ไปจนถึงวันสุดท้ายของชีวิต เวลาเราเจอเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันอยากให้ตัวเองแข็งแรงพอที่จะเจ็บแล้วไม่ทรุด”
“ความสุขของนุ่นตอนนี้คือความปกติ ชีวิตอยู่ในรูทีนไม่มีอะไรหวือหวา นุ่นชอบความธรรมดา ชอบเวลาตอนเช้าได้เดินไปทำงานกับพี่ท็อป เราได้รับพลังงานบวก วันนี้เดี๋ยวเราจะมีประชุมเรื่องนั้นเรื่องนี้ แล้วตอนเย็นเราเดินกลับบ้านด้วยความเฮ้อวันนี้เหนื่อยจังเลยเดี๋ยวกลับมาดูอะไรกันดี กินอะไรกันดี นุ่นชอบแค่นี้เลย ไม่ได้โฟกัสหรือมีแพลนอย่างนั้นอย่างนี้ เพราะรู้สึกว่า มาแล้วมันก็ไป แต่ความกลางๆ ความที่ไม่หวือหวาเกินไปสำหรับนุ่น นุ่นว่าเป็นสิ่งที่ปลอดภัย เป็นความปลอดภัยที่เรารู้สึกได้”
หากย้อนกลับไปเราทุกคนรู้จัก ‘นุ่น ศิรพันธ์’ จากภาพจำของ ‘ดากานดา’ ในภาพยนตร์เพื่อนสนิทผลงานการแสดงเรื่องแรกจากวันนั้นจนถึงวันนี้ นุ่น มีผลงานการแสดงในบทบาทต่างๆ มากมาย และล่าสุดกับบทบาท ‘ดาว’ หญิงสาวผู้กุมความลับและความลึกลับในตัวเธอ นำไปสู่จุดเริ่มต้นของเหตุการณ์ทุกอย่าง ที่ตอนนี้กำลังเปิดม่านการแสดงในละครเวทีรีเมคเรื่องเล่าคืนเฝ้าผี อีกหนึ่งบทบาทที่จะทำให้ทุกคนจดจำการแสดงของเธอและขึ้นชื่อว่า นุ่น นักแสดงฝีมือระดับมาสเตอร์พีชคนนี้การันตีไม่มีทางทำให้ผิดหวังอย่างแน่นอน
