สุดซึ้ง “ไบรท์ พิชญทัฬห์” เผยความรู้สึกถึงคุณแม่ “ความรัก” จะอยู่ในใจตลอดไป

โดย

มีนาคม 25, 2021

1032

ยังคงมีกำลังใจส่งให้ผู้ประกาศข่าว “ไบรท์” พิชญทัฬห์ จันทร์พุฒ อย่างล้นหลาม ท่ามกลางความโศกเศร้าที่ต้องสูญเสียคุณแม่อันเป็นที่รัก “คุณแม่มนทิรา จันทร์พุฒ” จากอาการป่วยโรคมะเร็งและอาการข้างเคียงมาเกือบ 20 ปี ในวันที่ 23 มีนาคม 2564

ล่าสุด “ไบรท์” ได้โพสต์คลิปคุณแม่มนทิรา ที่ถ่ายไว้เมื่อวันแม่ ปี 2563 ในขณะที่ไบรท์นำพวงมาลัยไปไหว้คุณแม่ พร้อมกับข้อความจากก้นบึ้งของหัวใจที่ไบรท์ได้เขียนถึงคุณแม่ โดยมีใจความท่อนหนึ่งว่า…เพิ่งจะรู้ถึงความหมายของคำว่า “แก้วตาดวงใจของแม่” อย่างแท้จริงเมื่อความสูญเสียมาถึง มันเหมือนมีใครมาควักเอา “แก้วตา” และ “ดวงใจ” ไป ความรู้สึก “ใจจะขาด” มันเป็นแบบนี้นี่เอง ที่ทำหลายๆคนน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว

คิดถึงที่สุดเลย แม่ขา
ไบรท์เพิ่งเข้าใจความหมายของคำว่า “แก้วตาดวงใจ” ก็เมื่อตอนที่แม่ป่วยหนักคราวนี้

ก่อนหน้านี้แม่พูดมาตลอดว่า ลูกทั้งสองคนคือ “แก้วตาดวงใจของแม่” ไบรท์ฟังเข้าใจ แต่เพิ่งจะรู้ถึงความหมายของมันอย่างแท้จริงก็เมื่อความสูญเสียมาถึง มันเหมือนมีใครมาควักเอา “แก้วตา” และ “ดวงใจ” ของไบรท์ไป ความรู้สึก “ใจจะขาด” มันเป็นแบบนี้นี่เอง

สำหรับไบรท์ แม่เป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งเกินกว่าใครจะนึกถึง ผ่านการผ่าตัดใหญ่มาหลายครั้ง แต่ไม่เคยมีน้ำตา ไบรท์ไปส่งแม่เข้าห้องผ่าตัดทุกครั้ง ไม่มีแม้แต่ครั้งเดียวที่แม่จะเหลียวกลับมามอง น้ำตาแม่มักไหลออกมาด้วยเรื่องเฉพาะหน้า เช่น เจ็บหรือปวดเกินจะทน ไม่ใช่ร้องไห้เพราะน้อยใจในโชคชะตาว่าฉันเป็นมะเร็ง หรือเพราะฉันกำลังจะตาย

ไบรท์เป็นเด็กติดแม่ ตั้งแต่จำความได้ที่ไหนไม่มีแม่ที่นั่นจะไม่มีไบรท์ ถ้ามีวันไหนที่ต้องนอนโดยไม่มีแม่จริงๆ ไบรท์จะเอาหมอนของแม่มานอนกอด เพราะกลิ่นของแม่จะทำให้หลับสบาย หนังสือและสมุดทุกเล่มตั้งแต่ชั้นประถมจนถึงมหาวิทยาลัย ไบรท์จะให้แม่เขียนชื่อที่หน้าปกให้ ด้วยความเชื่อแบบเด็กๆว่า ถ้าเล่มไหนมีลายมือแม่ วิชานั้นจะได้คะแนนดี จนโตทำงานแล้ว ไบรท์ก็ยังชอบให้แม่เขียนหน้าปกสมุดบัญชีให้ เพราะมีความเชื่อเล็กๆอยู่ในใจเสมอ ว่าลายมือแม่จะทำให้เงินงอกเงย

แม่คือครึ่งหนึ่งของชีวิตไบรท์ เป็นทุกอย่าง ทั้งที่ปรึกษาและเพื่อนสนิท ไบรท์พูดกับแม่ได้ทุกเรื่อง ไบรท์เป็นคนชอบเล่า ส่วนแม่เป็นคนชอบฟัง ไบรท์ชอบให้แม่อวยพร ขณะที่แม่ก็มักจะอวยพรเวลาลูกๆทำอะไรให้แม่เสมอ เราสองคนแม่ลูกจึงลงตัว

15 กุมภาพันธ์ ก่อนการรับรู้ของแม่จะลดลงตามลำดับ ไบรท์บอกแม่ว่า ใกล้วันเกิดลูกแล้วนะ แม่จำได้มั๊ยว่าวันที่เท่าไหร่ แม่ยิ้มแล้วตอบว่า ยี่สิบสอง (22) แม่เอามือลูบหัวและอวยพรให้ลูกเหมือนเช่นเคย “อยู่เย็นเป็นสุขนะลูกนะ เจริญรุ่งเรืองยิ่งๆ ขึ้นไป” มันเป็นคำอวยพรธรรมดาๆ ที่กินใจลูกที่สุดเลย แม่ขา

ไบรท์โชคดีที่สุดที่ได้เกิดมาเป็นลูกสาวแม่ ความรัก ความเสียสละ และการทุ่มเททุกอย่างให้ลูกของแม่จะอยู่ในใจของไบรท์และพี่บุ๊ค และเป็นต้นแบบให้เราทั้งสองคนตลอดไป

ต้นไม้แห่งความดีที่แม่ปลูกไว้ในใจของลูกจะเติบโต ผลิบาน ตราบเท่าที่ลูกยังมีลมหายใจ
38 ปีเต็มแห่ง “ความรัก ความผูกพัน” จากนี้ไปมันจะ “ผูก” และ “พัน” กันในใจของเราแม่ลูกตลอดไป
ไบรท์มั่นใจไม่ว่าแม่จะไปอยู่ที่ไหน ไปเป็นนางฟ้าบนสวรรค์ชั้นที่เท่าไหร่ แม่จะคอยมองลงมาที่ลูก…ที่เป็น “แก้วตาดวงใจ” ของแม่เสมอ
น้องไบรท์